غريبانه

شعر عید نوروز

(پر از خنده)

خونه مون عیدا پر مهمونه

میرن مهمونا از اونا فقط

آشغالاشون به جا می مونه

کجاست اون کیوی ؟

چی شد نارنگی؟

کجا رفت اون موز؟ خدا میدونه!

جعبه خالی شیرینی هنوز

گوشه طاقچه پیش گلدونه

عطرش پیچیده تا آشپز خونه

شیرینیش کجاست ؟ خدا میدونه

می رن مهمونا از اونا فقط

جعبه ی خالی به جا می مونه

از بس خونه رو به هم می ریزن

آدم مثل خر تو گل می مونه!!

یکی نیست بگه خداوکیلی

جای پوست پسته تو قندونه

قند نصفه ی عمو جون هنوز

خیس و لهیده ته فنجونه

حالا خداییش قندش مهم نیست

کنار اون قند نصف دندونه!

می رن مهمونا از اونا فقط

نصفه ی دندون به جا میمونه

پسته ی خندون ، بادوم شیرین

فندق درباز مال مهمونه

پرسید زیر لب یکی با حسرت

که از این آجیل ، به غیر تخمه

واسه ما بعدها چی چی میمونه!

این شعر رو به یاد یکی از دوستهای گلم که خیلی وقته سراغی از ما نمیگیره نوشتم

روی هر برگ پاره بنویس عشق

خط تیره ـ دوباره بنویس عشق

                                        عشق تنهایی تو با آه است

                                        قصه سقفهـــــــای کوتـاه است

عشق آمیزه گل و نور است

سایه خوشه های انگــــور است

                                         دلی ازجنس باغ دارد عشق

                                          دامنی از گل ســـراغ دارد عشق

عشق روئیدن شقایقهاست

پاره ای از تن شقــایقهــــــاست

                                         عشق یعنی هنوز منتظــــرم

                                          باآهــــــی سینه سوز منتظـــرم

عشق از خنده گریه میسازد

از قفسهــــــــا پرنده میســــــازد

                       عشق عطر رقیق یاسمـــن است

                        عشق تنها سیاه مشق من است

یاری ز که جویم دل من یار ندارد
یک محرم و یک راز نگه دار ندارد

جز چاه، کسی حرف دلم را نشنیده است
این یوسف سرگشته خریدار ندارد

گر پرتوی از سوز دلم بر چمن افتد
با داغ دل لاله کسی کار ندارد

از ناله ی پنهان علی در دل شب ها
پیداست که دل دارد و دلدار ندارد

با فضّه بگویید بیاید که در این باغ
نیلوفر بیمار پرستار ندار

بال و پر را حیف شد درآسمان گم کرده ام 

                        نه در آن با لا خودم را ناگهــان گم کرده ام 

گفتــه بـودم بغض سنگین گلــو را بشکنم 

                       بر لب غمگین خود شعری روان گم کرده ام 

تا شــود پر از تماشــای جنــون روبرو ــــــ 

                       چشم را در کوچه های عاشقان گم کرده ام 

پت پت فانـوس من مانــد و شب کنعــانیم 

                        ماند پیراهن به دستم بوی جان گم کرده ام 

           مــردم و بر بــاد رفتــم در ملال روزهـــــا 

        نعش خود را روی دست این و آن گم کرده ام

          به گــرد شهر می گـــردم تا آدم کنـم پیدا

                      به جان حضرت آدم که آدم هم قدیمی شد

و همراه دریاپیش روم وآرزویم را بااو در میان بگذارم!

خورشید در حال غروب بود و قرمز رنگ می نمود.

امواج آرام و خسته از یک روز پر تلاش بر دستان شنزار به خاطر مهمان نوازی

و آغوش گرم پر از استقبال او بوسه میزدند!

پرندگان با تن نیرومند و سرخوش بال باز می کردند وبا صدای خود خداحافظی

را ادا می نمودند!

ابرها به علت پراکندگی برای هم دست تکان می دادند و بعد محو می شدند!

اما احساس دلتنگی به من دست داد و ناگهان اشک از چشمانم جاری گردید

                                آخر کسی نمانده بود جز من!!!!!!!!

چون که میدانستم تو به چه دلهره از باغ همسایه سیب را دزدیدی

پدرم از پی تو ندوید

و نمیدانستی باغبان باغچه همسایه

پدر پیر من است

من به تو خندیدم

تا که با آن خنده پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم

بغض چشمان تو لیک لرزه انداخت به دستان من و سیب دندان زده

از دست من افتاد به خاک ، دل من گفت برو

چون نمیخواست به خاطر بسپارد گریه تلخ تو را

و من رفتم و هنوز سالهاست که در گوش من آرام آرام

حیرت و بخشش تو تکرار کنان میدهد آزارم

ومن اندیشه کنان غرق این پندارم...

که چه میشد اگر باغچه خانه ما سیب نداشت

                                                  ((  فروغ فرخزاد)) 

  از شادمانی دست افشان و پای کوبان است ، بهترین درودها

  را همراه صمیمانه ترین تبریکات قلبیم تقدیمتان میدارم

                         باشد که پذیرا باشید

                    دوستهای گلم عیدتان مبارک

     امیدوارم که سال جدید سالی پربرکت همرا با سلامت و

                         سرافرازی برایتان باشد 

  تو به زلالی آب زمزمی که بلورین جام از نگاهت به شرم می افتد...

  تو شبنمی هستی نشسته بر برگهای سبز پر از امیدوآرزوی زندگی من...

   تو به قامت سروی و به ژرفای اقیانوس عشق و محبت....!

  عزیزم.....

  نامت را بر شبنم گلبرگهای اقیانوس خیالم نوشتم اما موجی آمد و شبنم

  را با خود برد!!

  نامت را بر شنهای گرم ساحل نوشتم اما کودکی خندان آمد و شنها را

  به هم ریخت تا قصر خیالش را بنا کند!!

  نامت را بر مرمر شفاف کوههای ناشناخته نوشتم اما مجسمه ساز عاشق

  آمد و آنها را برد تا بتراشد و به معشوقش هدیه کند!!

  نامت را در دستهای جوان دخترک روستائی سپردم تا آنرا نقش آفرین

  فرش زرین خود نماید اما آن فرش فقط زینت بخش کاخهای شاهان گشت!!

  و من آنگاه که تنها و وامانده شدم به یاد قلب پر طپش خویش افتادم و

  نامت را درون قلبم زندانی کردم تا همیشه و در همه حال در کنار من باشی!

   بحریست بحر عشق که هیچش کرانه نیست

                              آنجا جز آنکه جان سپارد کس را چاره نیست

    آندم که دل به عـشق دهــی خوش دمــی بود

                                در کــار خیر حاجت هیچ استخــاره نیست

                      ((  تقدیم به ستاره پرفروغ قلبم))

 روز تولد ديگران را بخاطر داشته باش
  از عبارت متشکرم زياد استفاده کن
  اگر مجبور شدی با کسی درگير شوی اولين ضربه را بزن و محکم بزن
  برای هر مناسبت کوچکی جشن بگير
  فرصت لذت بردن از خوشيهايت را به بعد موکول نکن
  شجاع باش حتی اگرنيستی وانمود کن که هستي هيچکس نمی تواند تفاوت اين دو

  را تشخیص دهد.
  به کسی کنايه نزن
  سالگرد ازدواجت رو فراموش نکن
  اشتباهايت را بپذير
  دوستان جديد پيدا کن ولی قديميها رو از ياد مبر
  سعی کن هميشه خيلی هوشيار باشی شانس بعضی وقتها خيلی آرام در می زند
  هميشه ساعتت را ۵ دقيقه جلو بکش
  وقتی عصبانی هستی دست به هيچ کاری نزن
  از کسی کينه به دل نگير
  شکست را به راحتی بپذير
  وقتی با کار سختی روبرو شدی به خودت تلقين کن که شکست غيرممکن است
  پلها را از بين نبر شايد مجبور شوی بار ديگر از رودخانه عبور کنی
  هيچوقت فرصت ابراز علاقه را از دست نده
  سعی کن مشکلات را به جای بزرگ کردن حل کنی
  هيچوقت شادی ديگران را از بين نبر
  بدان تمام چيزهايی که می شنوی درست نيست
  در همان نگاه اول به نيروی عشق ايمان بياور
  آرام صحبت کن اما در فکر کردن سريع باش
  فرصت قدم زدن با همسرت را از دست نده
  راحتی و خوشبختی را با هم اشتباه نگير
  ثروت و موفقيت را يکسان تلقی نکن
  به دیگران متکی نباش
  برای تغییر دادن دیگران بیش از حد تلاش نکن
  بدان در چه وقت باید سکوت کنی
  همیشه خوش ظاهر و شیک پوش باش 
  همیشه شکرگذار باش
  یک اشتباه را دوبار تکرار نکن
  یادت باشد تمام مردمان از چیزی وحشت دارند به چیزی عشق می ورزند و

  چیزی را از دست داده اند
  از صمیم قلب عشق بورز.ممکن است کمی لطمه ببینی اما تنها راه استفاده

  بهینه از حیات همین است

                                    ((  کتاب اندرزهای کوچک زندگی نوشته جکسن براون))

   آنشب که آسمان دوچشمم گرفته بود

                                        دیدی که درنگاهــم اشکی نهفته بود

   چهــــره ام غم انگــــــیزو سرد و مات

                                     چون ماهتاب درشب سردی شکفته بود

برقی که در نگاهم می باخت رنگ خویش

                                     چون آتشــی ازقافلــــــه صبح رفته بود

  می خواستــم چشــم تو رازی بگــویدم

                                      رازی که  هیچگــــــــاه زبانت نگفته بود

  رازی که درخیــــال کس جای پا نداشت

                                       رازی که چون صدای خـدا ناشکفته بود

                       پوشیده ماند راز تو گـوئی کزیـن سخـن

                      درسرنوشت عشق ما حرفی نهفته بود

           امروز را برای بیان احساس به عزیزانت غنیمت بشمار

             شاید فردا احساسی باشد اما عزیزی نباشد

                        ((  روز دوستیها مبارک  ))

                                  بال و پر

بال وپر را حیف شد در آسمـان گم کرده ام

                           نه در آن بالا خــودم را ناگهـان گــم کرده ام

گفتـه بـودم بغض سنگین گلــو را بشکنــم

                           بر لب غمگین خود.شعری روان گم کرده ام 

تا شود پر از تماشای جنــــون روبـــــروــــ...

                           چشم را درکوچه های عاشقان گم کرده ام

پت پت فانوس مــن مـانــد و شب کنعانیـــم

                           ماند پیراهن به دستم بوی جان گم کرده ام

             مـردم و بر بــاد رفتم در مــلال روزهــــــــــــا

             نعش خود را روی دست این وآن گم کرده ام